Czego św. Matka Urszula uczy nas o Patronce św. Anieli:
Każdemu Zgromadzeniu Pan Bóg daje jednego wyłącznego Opiekuna. Jesteśmy dwunastą gałęzią urszulańską. Szerzenie się urszulanek we wszystkich częściach świata – także w Japonii i Ameryce – to dowód świętości Założycielki, to jest chwała św. Anieli. Ona opiekuje się tym dziełem i kocha je.
Św. Aniela jest dla nas wzorem, więc uczmy się od Niej miłości do Pana Jezusa Ukrzyżowanego i do Maryi. Polecajmy Jej nasze sprawy, a Ona nimi zajmie się tak, jak swoimi. Widocznie chce tego Pan Bóg. Ona opiekuje się nami z urzędu, a inni przez grzeczność. Prośmy Ją, by modliła się za nami i – jak matka swoje dziecko – prowadziła po drogach swojego zakonu. Starajmy się dobrze poznać Jej życie, aby naśladować Jej cnoty.
Czytajmy mało żywotów świętych, ale wiernie ich naśladujmy. Nabożeństwo do świętych Patronów jest naszym obowiązkiem. W Zgromadzeniu powinna żyć Założycielka. Wyprośmy dla siebie i dla całego Zgromadzenia to wielkie nabożeństwo do św. Anieli. Przede wszystkim prośmy o ducha apostolstwa. Życie zakonne ma swoje niebezpieczeństwa – les petites devotions. Każda dusza zakonna powołana jest do wyższej świętości. Św. Aniela to czysta i wielka dusza! Ona rozumie jak ludzie obrażają Pana Boga i chce modlić się za nich, by ich dusze przynieść Jezusowi w ofierze.
Duch apostolski jest szeroki i nie myśli o sobie, ale chce być ofiarą całopalną, aby Jezu-sowi oddać dusze. Taki jest duch św. Urszuli, którym przejęła się św. Aniela. Nasze Zgromadzenie ma być gotowe oddać krew za Chrystusa. Dlatego wszystkie drobiazgi życia codziennego przyjmujmy i ofiarujmy, aby wyprosić potrzebne łaski dla Zgromadzenia. Dobrze wy-bierzmy, którego dnia będziemy modlić się za księży i za katechetów, którzy tyle dobrego mogą zrobić dla Kościoła i dla dusz.
Chcemy być wiernymi i dobrymi córkami św. Anieli.
Tekst z nauk rekolekcyjnych wygłoszonych w Pniewach w 1924r.
