O Jezu, Odwieczny Arcykapłanie, Boski Ofiarniku,
który w niezrównanym porywie miłości dla ludzi, Twych braci,
sprawiłeś, że chrześcijańskie kapłaństwo wytrysnęło z Boskiego Serca Twego,
nie przestawaj wlewać w Twych kapłanów ożywczych strumieni Twej nieskończonej miłości.
Żyj w nich, o Panie, przeistaczaj ich w siebie, uczyń ich mocą łaski swojej
narzędziami swego miłosierdzia.
Działaj w nich i przez nich, i spraw, by przyoblekłszy się zupełnie w Ciebie
przez wierne naśladowanie Twych godnych uwielbienia cnót,
wykonywali mocą Twego imienia i Twego ducha uczynki,
któreś sam zdziałał dla zbawienia świata.
Boski Odkupicielu dusz,
spojrzyj, jak wielu jest jeszcze pogrążonych w ciemnościach błędu.
Policz owieczki zbłąkane, krążące nad przepaścią,
wejrzyj na tłumy ubogich, głodnych, nieświadomych i słabych, jęczących w opuszczeniu.
Wracaj do nas, o Jezu, przez Twych kapłanów.
Ożyj w nich rzeczywiście, działaj przez nich
i przejdź znowu przez świat ucząc, przebaczając, pocieszając, poświęcając się
i nawiązując na nowo święte węzły miłości, łączące Serce Boże z sercem człowieczym.
Amen.
Modlitwę tę matka Urszula otrzymała od nieznanej Francuzki przy grobie św. Piusa X w 1920 roku. Modlitwa za kapłanów należy do duchowej tradycji Zgromadzenia. Jej inspiratorem był właśnie Ojciec Święty Pius X. Matka Urszula wspomina o tym w XVI prośbie Testamentu. Modlitwę za kapłanów ułożyła w 1903 roku francuska wizytka, założycielka zgromadzenia Betanii Najświętszego Serca Jezusowego, m. Ludwika Małgorzata Claret de la Touche. Modlitwa szybko zyskała szerokie uznanie duchowieństwa jako syntetyzująca niemal cały program, streszczający się w haśle Piusa X: „Instaurare omnia in Christo”. Pius X zatwierdził ją w 1905 roku. Polska wersja tej modlitwy została zatwierdzona w 1921 roku przez poznańską kurię biskupią.
W kaplicy Sanktuarium odmawia się tę modlitwę codziennie o godz. 12.00, na początku trzygodzinnego wystawienia Najświętszego Sakramentu.