W dniu 18 maja 2003 roku Ojciec Święty Jan Paweł II w Rzymie ogłosił matkę Urszulę świętą. Uroczystość odbywała się w majestatycznej scenerii Placu św. Piotra, przy pięknej pogodzie, wobec zgromadzonych licznie uczestników, w trakcie dostojnej i wzruszającej liturgii i śpiewów (m.in. pniewskiego chóru Promyków), przy koncelebrze z udziałem ok. 200 kardynałów, arcybiskupów i biskupów, z radosnym i pełnym wzruszenia momentem ogłoszenia przez Papieża nowych Świętych. Tak jak beatyfikacja matki Urszuli w 1983 roku w Poznaniu była wyjątkowa, ponieważ była pierwszą beatyfikacją na ziemiach polskich, tak też jej kanonizacja odznaczała się niezwykłym faktem, że pierwszy raz w historii jednocześnie było kanonizowanych dwoje Polaków – matce Urszuli towarzyszył bowiem bp Józef Sebastian Pelczar.
Oczywiście – na placu św. Piotra wśród licznych pielgrzymów z Polski była także delegacja z Pniew. Toteż nie należy się dziwić, że w samych Pniewach w tych majowych dniach niewiele się działo. Kto mógł, pojechał do Rzymu, by osobiście brać udział w wydarzeniu. Przy sarkofagu z relikwiami matki Urszuli w Pniewach zorganizowane było czuwanie modlitewne w sobotę 17 maja. Dopiero po kanonizacji, 1 czerwca 2003, w kaplicy domu macierzystego miała miejsce Msza św. dziękczynna, której głównym celebransem był ówczesny biskup Helsinek, ks. bp Józef Wróbel. W swojej homilii nawiązał m.in. do ośmiu błogosławieństw, czyli do tych wskazówek Jezusa na dobre, święte życie. Święta Urszula jest jedną z tych, którzy tę drogę już „wypróbowali” i w niebie orędują za nami, byśmy i my ufnie nią szli:
Człowiek musi być zdecydowany, mężny i wytrwały, aby mógł się czynnie włączyć w proces przemieniania świata właśnie w duchu Błogosławieństw. Człowiek musi mieć wielkie serce, zdolne przyjąć Boga i podarowany przez Niego charyzmat. Człowiek musi mieć wiele odwagi, aby był zdolny tworzyć świat prawdziwej nadziei, świat na miarę ludzkiej tęsknoty, na miarę Ewangelii; świat oparty na sprawiedliwości, miłości, wolności, poszanowaniu ludzkiego życia i na przebaczeniu; świat wolny od prześladowań, rewolucji, wojen, wyzysku, bezrobocia, korupcji, bogacenia się kosztem innych i całego społeczeństwa; świat wolny od nihilizmu, cynizmu i zagubienia duchowo-moralnego; świat wolny od podziałów; świat jednej rodziny ludzkiej.
Jakże w tym kontekście doniośle brzmi apel św. Urszuli, który w swej wewnętrznej treści nawiązuje do Błogosławieństw ewangelicznych: „Jesteśmy wszyscy, my, mieszkańcy ziemi, dziećmi jednego Boga, więc musimy solidarnie, wzajemnie sobie pomagać! Ci, którzy mają światło Boże… Ci, którzy mają naukę… Ci, którzy mają majątek… Ci, którzy mają serce czułe dla bied ludzkich… Każdy według swej możności niech pracuje nad tym, by święciło się imię Boże, by przyszło królestwo Boże, by spełniała się zawsze i wszędzie wola Boża!”
tekst całej homilii
więcej o drodze matki Urszuli do kanonizacji, tam także o cudach za wstawiennictwem św. Urszuli
Więcej o kanonizacji na stronie urszulańskiej – wpis Z kroniki 18 maja 2003
O Sympozjum przed kanonizacją – wpis Z kroniki 16 maja 2003
